Dag van de Mantelzorg: het verhaal van Gretha.

Hoe is het begonnen voor jou als mantelzorger?
Na mijn schoonmoeders herseninfarct moest ze revalideren, wij waren daar elke dag bij. Toen ze naar huis mocht kon dat eigenlijk niet. We hebben toen alles voor haar geregeld zodat het wel kon: een traplift en een bed beneden. We hebben sinds het infarct voor haar gezorgd. Mijn schoonvader was er toen nog wel, maar hij kon niet voor haar zorgen. Wij kwamen continu langs voor de boodschappen, het regelen van zorg en als de thuiszorg niet kwam, kwam ik. Ze is altijd thuis blijven wonen. Ik weet nog goed dat we tv keken en dat ze keek naar een beeld van de zee. Mijn schoonmoeder had afasie en kon niet veel zeggen. Ze keek naar de zee en zei “Die, die, allemaal!” we vroegen of ze daar naartoe wilde, of ze op vakantie wilde. “Ja, ja!” We hebben toen alle vrije weekenden die we hadden besteed om met haar naar de zee te gaan. Die heeft ze vanuit alle kanten in Nederland gezien. Ik maakte foto collages van deze weekenden waar haar hele huis mee vol hing. Als de thuiszorg dan bijvoorbeeld kwam, kon ze zo laten zien waar ze was geweest.

Hoe merkte je dat je schoonmoeder sterker werd tijdens haar ziekte?
Ze had echt de drang om te overleven. Toen ze ziek werd ging ze door een proces waar veel mensen doorheen gaan; je moet iets accepteren. Ze was eerst boos en verdrietig, maar toen ze over dat punt heen was, kwam ze in haar kracht. Ze was niet meer dat verlegen vrouwtje. Ze moest in haar ziekte grenzen verleggen en daaraan merkte we dat het een hele sterke vrouw was. Ik weet nog dat Gijs zijn moeder kaal scheerde toen haar haar begon uit te vallen. Ik heb zo staan huilen. En zij zat daar maar en zei ”Ja. Allemaal, die.” Terwijl Gijs haar kaal scheerde. Ze vond het allemaal goed. Ieder obstakel heeft ze heel sterk overwonnen. Het leek alsof ze was geworden wat ze misschien altijd wilde zijn: een sterke vrouw voor zichzelf en voor ons.

Hoe was het om dit samen met je man te doen?
We hebben mijn schoonmoeder twaalf jaar samen verzorgd. Ik zei tegen hem “Ik wil dit doen. Het wordt lastig maar we doen dit samen.’’ En het werd voor ons ook lastig. Doordat we zolang samen zijn moeder hebben verzorgd werden wij op een gegeven moment meer broer en zus. Je leeft dan toch anders, omdat ze er altijd was. Wij zijn elkaar wel kwijtgeraakt in die tijd en zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan, omdat we elkaar het geluk gunde. Toch vonden wij 2,5 jaar later dat geluk weer bij elkaar en zijn we opnieuw getrouwd.

Jij was ook zzp’er in de zorg, hoe combineerde je die twee dingen?
Ik heb dit goed kunnen combineren doordat ik als zzp’er mijn eigen tijd kon indelen. Ik draaide veel nachtdiensten waarin ik tot zeven uur in de ochtend werkte. Ik zat dan gek genoeg vol energie en ik kon ook vaak na zo’n dienst nog de boodschappen voor mijn schoonmoeder doen. Zonder de vrijheid die ik als zzp’er had was dat me niet gelukt. Ik stond wel altijd aan, maar ik laadde op tijdens vakanties en door te sporten. De voldoening en erkenning die ik, Gijs en mijn schoonmoeder kregen hielden mij op de been. Ik kreeg energie van het feit dat ik mijn zorghart hierin kwijt kon.

Wat vond jij het moeilijkst aan deze tijd?
Wat ik het moeilijkst vond was het contact met mijn andere schoonfamilie. Ik vond het moeilijk ze te overtuigen dat hun moeder ze nodig had en dat ze hun miste. Ik was daar soms boos om. Ik snap het nu wel, er zat veel achter. Maar ik kon daar toen niet inkomen.

Heb jij een tip of advies voor zzp’ers die ook mantelzorger zijn?
Maak gebruik van de mantelzorgondersteuning die er is. Wees niet bang om iets uit handen te geven. Op een gegeven moment kun je breken, maak dus gebruik van de ondersteuning die er is, voor het te laat is. Misschien denk je dat het niet voor jou van toepassing is, maar het kan je zoveel adem geven. Mantelzorg is prachtig. Ik ben erin gerold en heb ervoor gekozen maar er zijn veel mensen die er niet voor kiezen. Weet dan dat er een vangnet voor je is.

Ben jij mantelzorger en heb je ondersteuning nodig? Kijk dan hier.