"André en ik delen dezelfde droom."

Tonnie Vogel kunnen we gerust een uitzondering in de ICT-wereld noemen. Zestien jaar lang heeft ze bij Sensire gewerkt; eerst als ICT-manager, later als Innovatiemanager. Ook werd ze bij Sensire - de grootste zorgorganisatie van de Achterhoek - verantwoordelijk voor het Medisch Service Center. “Maar al te vaak werd me gevraagd of ik de notulen kwam opnemen”, lacht Tonnie. “Een vrouw met een hoge functie in de automatisering, dat waren ze toentertijd niet gewend. Per definitie gingen ze ervan uit dat ik een man zou zijn. Post aan ‘de heer’ Vogel was geen uitzondering. Daar waar ICT in eerste instantie de prioriteit was, is mijn interesse en kennis verschoven naar innovatie waarbij ICT een helpende hand kan bieden.”

Kijk naar het hele plaatje.
Sinds Tonnie gepensioneerd is, doet ze alleen nog dingen die ze leuk vindt. Soms vanuit haar huis, soms vanuit haar camper ergens in het zonnige Zuid-Spanje. Eén van de dingen die ze leuk vindt, is haar rol binnen de Raad van Advies bij Dytter. Tonnie deelt namelijk haar visie op de zorg met de oprichter van Dytter, André Piso. Beiden vinden dat zorg niet enkel moet gaan over ‘zorg’, maar vooral over ‘gezondheid’. Het gehele plaatje dus. “We vliegen de zorg verkeerd aan”, vindt Tonnie. “Mensen die ongezond leven hebben meer risico om ernstig ziek te worden. Dit wetende vind ik het raar dat ongezonde voeding goedkoper is dan gezonde producten waardoor arme mensen een grotere kans lopen om ziek te worden. In de voedingsindustrie valt nog een hoop winst te behalen. Laten we meer inzetten op educatie op scholen en vertellen over de voordelen van gezonde voeding en beweging. Eén euro besteed aan gezondheid, levert tien euro gezondheidswinst op.”

Vooral zelf doen.
Gezondheid is iets van het individu en niet van de arts vindt Tonnie. “Het is natuurlijk raar dat, wanneer je fysiotherapeut je aanraadt bepaalde oefeningen te doen, je zijn praktijk binnenstapt met excuses waarom je de oefeningen niet hebt gedaan. De verantwoordelijkheid moet bij het individu liggen, niet bij de arts of fysiotherapeut. Laten we de oorzaak van het probleem aanpakken en niet symptomen bestrijden en alles medicaliseren.”

Vereenzaming tegengaan.
Goed voorbeeld vindt Tonnie de vereenzaming onder ouderen. Haar mening; zet een kleinkind bij een eenzame oudere en die zit gelijk beter in zijn/haar vel. Tonnie: “Oud worden gaat niet over gebrekkigheden die in de loop der jaren ontstaan, maar over kwaliteit van leven. Daarom heb ik in 2011 bij Sensire ook de iPad bij ouderen geïntroduceerd. Wij waren de eerste en enige in heel Nederland met dit plan. Velen vonden het een gek idee en er werden zelfs Kamervragen over gesteld. Je moet je bedenken dat in die tijd de iPad nog innovatief was. Toch kregen 1400 ouderen in de Achterhoek zo’n device. Door de iPad konden ze dagelijks contact hebben met hun kinderen/kleinkinderen. De cliënten kregen via het beeldscherm de mooiste tekeningen te zien en hadden zo nu en dan een gesprek met de zorgmedewerker. Uit onderzoek bleek later dat deze ouderen zelf vonden dat ze minder eenzaam waren en daardoor langer thuis konden blijven wonen. Juist ook de coronacrisis laat zien dat contact belangrijk is. Beeldbellen wordt dan ook volop gedaan.”

Tijd voor verandering.
Met haar 66 jaar jong is Tonnie nog lang niet aangewezen op zorg. “Mocht ik in de toekomst - laten we zeggen over zo’n 20 jaar - hulp nodig hebben, dan wil ik daar vooral zelf over gaan. Wie nu een zorgindicatie aanvraagt en aangemeld wordt bij een zorginstelling, moet maar afwachten wie er aanbelt. Dat gaat veranderen. Het is toch ook raar dat, in een tijd dat je alles zelf kunt regelen, je maar moet afwachten wie je komt helpen met douchen? Het is ontzettend privé, maar toch heb je er niets over te zeggen. Dat is het verschil tussen een traditionele zorgorganisatie en Dytter. Bij Dytter kan je straks zelf kiezen wie je hulp gaat bieden. Dat zal iemand zijn waarmee je een klik hebt, iemand die bijvoorbeeld ook van honden houdt en dezelfde hobby heeft”, aldus Tonnie.

Dezelfde visie.
Tonnie heeft op het hoogste niveau in de zorg gewerkt en kent daardoor de zorg en alles wat daarbij komt kijken goed. Haar hulp binnen de Raad van Advies is dan ook meer dan welkom. Maar het belangrijkste is dat ze zich goed in de visie van Dytter kan vinden. “Uiteindelijk gaan we toe naar de manier hoe André Piso het ziet. Maar ik denk dat het nog breder kan, dat we ook ondersteuning moeten bieden op andere gebieden dan enkel lichamelijk welzijn. We moeten uiteindelijk kijken naar het totale plaatje. Wie leest een keer de krant voor, laat de hond uit. Dat soort zaken.”

Vraag en aanbod.
De gedachtegang achter Dytter: de juiste zorgprofessional koppelen aan de juiste cliënt. Mét meer zeggenschap van de cliënt over wie én wanneer die professional langskomt. De zelfstandige professional (zzp’er) schrijft zich in op het platform van Dytter. Wie als zorgorganisatie handen tekort komt, huurt een professional in via het platform. Daar komt vraag en aanbod samen. Tonnie: “In de toekomst zal dit anders gaan, daar ben ik van overtuigd. Dytter is nog aan het bouwen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat ouderen in de toekomst zelf kunnen kiezen wie ze aan hun bed willen hebben. En dat is ook nodig; de 80-jarige van nu zit anders in elkaar dan de 80-jarige van de toekomst. Maar het werkt ook visa versa. De zorgprofessional wil een band met de cliënt opbouwen en zelf bepalen bij wie ze aanbelt.”

Sensire.
Op dit moment is Sensire bezig om het platform zo in te richten dat de zorgmedewerkers zichzelf kunnen profileren en hun wensen duidelijk kunnen maken. “Dit is al een mooi begin”, vertelt Tonnie. “De medewerkster kan aangeven welke dagen ze wil werken en wat haar hobby’s zijn. De wijkverpleegkundige kan via het platform de match maken met de cliënt. Deze tool werkt voor beide kanten goed; de vaste medewerker van Sensire krijgt meer zeggenschap en de cliënt wordt geholpen door een professional die bij hem/haar past. Hopelijk zorgt dit voor minder uitstroom onder het vaste personeel. De techniek is bijna klaar, de volgende stap kan snel gezet worden.”

Toekomst.
Hoe ziet Tonnie de toekomst? “Over 5 jaar is het idee van Dytter de normaalste zaak. Dit gaat gewoon gebeuren, daar ben ik van overtuigd. We gaan toe naar zelfmanagement. We hebben toegang tot informatie, de dokter wordt onze coach, we liggen korter in het ziekenhuis en, waar nodig, schakelen we hulp in. Hulp die bij ons past.”